آرینا و ترسیدن

دیشب رفته بودیم خونه باباجی تا براشون شام درست کنیم

و پیششون باشیم و ببینیمشون.

بعد از شام من داشتم ظرفها رو میشستم

و بابایی و باباجی هم تلویزیون می دیدن.

آرینا هم رفته بود تو اتاقش تا اسباب بازی برای

خودش بیاره که یکدفعه دیدم دوید تو هال و از ترس نمی تونه حرف بزنه

و همین طور از شدت گریه نفسش بند اومده بود.

وحشت کردم ازش پرسیدم چی شده؟

بعد از اینکه نفسش برگشت با جیغ و گریه گفت مامانی تو اتاق سوسکه.

من داشتم شاخ در می آوردم آخه قبلا هم سوسک دیده بود

ولی اصلا نترسیده بود.

گفتم از رو پات رد شده گفت نه رو دیواره.

تو بغلم بردمش تو اتاق تا سوسک رو نشونم بده

ولی اول که با گریه گفت منو نبر بعد هم محکم چسبید تو بغل من.

باباییش رو صدا کردم تا سوسک رو بکشه.

هنوز هم که به اون لحظه فکر میکنم نمی تونم باور کنم که

از سوسک اینقدر ترسیده. آخه من اصلا از سوسک نمی ترسم.

باباجی به من توصیه کردن هر طور شده این ترسش رو بریزم چون این

شدت ترس خطرناکه و به من گفتن یه چند باری سوسک نیمه جون

رو بذار بکشه تا بدونه که ترس نداره.

خیلی ترسش برام عجیب بود.