آرینا و خطر

چند شب پیش خاله یاسی می خواست میز

کامپیوترش رو ببر خونشون.

با هم کمک دادیم و قسمت دکور بالاش رو باز کردیم که راحتتر بشه بردش.

اون قسمت بالا رو تکیه دادیم به دیوار.

من هم به آرینا گفتم مراقب خودت باش و به این نزدیک نشو

یه وقت خدای نکرده می افته روت ها.

آرینا هم گفت باشه مامانی.

وقتی من داشتم با یاسی کمک می دادم

تا میز رو ببریم بیرون دم در، یکدفعه صدای آرینا رو شنیدم

که گفت آی مامانی و یه صدای بلند که معلوم بود دکور افتاد.

من در فاصله یک قدمی آرینا ولی پشت به اون بودم.

از ترس سکته کردم.

برگشتم و دیدم آرینا نیست و اون دکور هم افتاده زمین.

به معنای واقعی کلمه مردم.

دکور رو بلند کردم و دیدم دختری اون زیر مونده.

خیلی ترسیده بود. فقط جیغ می زد و گریه می کرد.

من هم گریه می کردم و می گفتم خواهش می کنم فقط بگو کجات درد می کنه

و به سرعت سر تا پاش رو چک کردم دیدم خدا رو شکر جاییش قرمز نیست.

حدس زدم که رفته باشه توی قفسه های دکور بعد دکور برگشته باشه.

یه کم آب قند بهش دادم. حالش که جا اومد

 گفت می خواستم برم تو دکور بشینم که افتاد.

خدا رو صد هزار مرتبه شکر کردم که حدسم درست بود

و کاملا در محفظه دکور محافظت شده بود و حتی انگشتش هم زیر اون نمونده بود.

هم صدقه دادم و هم سجده شکر.

خدایا من همیشه میگم: سپردمش به خودت، خودت حفظش کن در پناهت.

حالا هم مطمئنم که تو حافظش هستی. ازت ممنونم.