عزیزترینم
عزیزترینم عزیزترینم فرزندم من مادرت هستم....
من با عشق، با اختیار، با آگاهی تمام پذیرفته ام که مادرت باشم.
تا بدانم خالقم چگونه مخلوقش را دوست دارد. هدایت میکند و
در برابر خواسته های تمام ناشدنی اش لبخند میزند و در آغوشش میگیرد.
من یک مادرم هیچ کس مرا مجبور به مادری نکرد...
من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بی خوابی های شبانه را تا بیاموزمپنهان کردن
درد پشت همه حجم سکوتی که گاه از خودگذشتگینامیده میشود...
تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات می تواند معجزه دوباره ام باشد...
من نه بهشت میخواهم نه آسمان و نه زمین...
بهشت من، زمین من و زندگیم، نفسهای آرام کودکی توست که
در آغوشم رویای پروانه آرزوهایت را میبینی...
من مادرم، همانی که خالقم ذره ای از عظمتش را به من بخشید تا تجربه کنم
حس بزرگی و لامتناهی شدنش را.
من هیچ نمیخواهم هیچ... همه روزها و ثانیه های من تویی و
من دست کودکیت را میگیرم تا به فردای انسانیت برسانم.
و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که من با اختیار به
عشق تو را به این دنیای پر آشوب خوانده ام ....
